จาก "เหล็ก" มาเป็น "เด็ก"ก็ยังไม่เอาถ่าน

เด็กไม่เอาถ่าน คาดกันว่าประโยคนี้มีที่มาจากคำเดิมคือ เหล็กไม่เอาถ่าน เพราะสมัยก่อนการหลอมเหล็กหรือตีอาวุธจากเหล็กให้แข็งแกร่ง จำเป็นต้องใช้ถ่านในการก่อเปลวไฟจนลุกโชน เพื่อให้ความร้อนแก่เหล็กแล้วถ่านหรือคาร์บอนจะแทรกตัวเข้าไปอยู่ในเนื้อเหล็กหลังจากการถลุง ถ้าเหล็กใดไม่มีถ่านผสมอยู่จะมีคุณภาพต่ำ ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า จึงเกิดการเพี้ยนเสียง และกลายมาใช้เรียกเด็กที่ไม่สนใจการเรียน เอาแต่เล่นไปวันๆ ว่าเด็กไม่เอาถ่าน แทน ซะงั้น?

Design

"Design is not just what it looks like and feels like.

Design is how it works."

ดีไซน์มิได้หยุดเพียงที่ภาพลักษณ์หรือความรู้สึก

แต่หมายถึงการทำงานของมันด้วย

ไม่มีแล้วคนนั่งกินข้าวตรงหน้า

ไม่มีแล้วคนนั่งกินข้าวตรงหน้า

ไม่มีแล้ววาจาอันสดใส

ไม่มีแล้วคำปลอบโยนด้วยหัวใจ

ไม่มีแล้วไม่มีคัยไม่มีเทอ

ไม่มีคนร่วมตากแดดร่วมตากฝน

ไม่มีคนคอยเคียงข้างอยู่เสมอ

ไม่มีคนทุกวันเห็นทุกวันเจอ

ไม่มีเทอฉันจะสุขใด้อย่างไร

ลาแล้วเพื่อนวันวานอันหวานฉ่ำ

ลาแล้วจำไมตรีอันดีใว้พวกเราเป็นเพื่อนกันตลอดไป

ลาแล้วใจ ลาแล้วจาก ไม่อยากลา

ไม่มีแล้วโรงเรียนระเบียบจัด

ไม่มีแล้วโต๊ะเพิ่งขัดอยากให้เขียน

ไม่มีแล้วฝ่ายปกครองไล่นักเรียน

ไม่มีแล้วพวกท้าเซียนเกรียนทุกคน

ไม่มีแล้วสนามบาสดูเพื่อนเล่น

ไม่มีแล้วตอนเย็นๆตั้งวงแฉ

ไม่มีแล้วพวกหน้าวอกแป้งเด็กแคร์

ไม่มีแล้วป้าแก่ๆขายข้าวแกง

ไม่มีแล้วสนามบอลที่เคยใช้

ไม่มีแล้วสปอตไลท์ที่ไร้แสง

ไม่มีแล้วใอ้พวกชอบแสดง

ไม่มีแล้วคัยคอยแกล้งเมื่อจากกัน

ไม่มีแล้ววันเวลาแสนสนุก

ไม่มีแล้วคืนแสนสุขที่แปรผัน

ไม่มีแล้วเพื่อนสนิทนิจนิรันดร์

ไม่มีแล้วเพื่อนกันตลอดไป

คำว่าเพื่อน มีค่าหนัก กว่าคำไหน
คำว่าเพื่อน มีค่าหนัก กว่าคำไหน

คำว่าเพื่อน คือค่าใจ และค่าจิตคำว่าเพื่อน ควรค่า คะนึงคิดคำว่าเพื่อน คือมิตร ตลอดกาล

ท้ายที่สุดแล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว เราจะไม่ถามว่าธรรมชาติ

จะรองรับความต้องการของเราอย่างไร แต่จะถามว่า

เราจะรองรับความต้องการของธรรมชาติอย่างไร

การมีชีวิตอยู่คือการเลือก

การมีชีวิตอยู่คือการเลือก แต่การเลือกที่ดี

คุณต้องรู้ว่า คุณคือใคร คุณยืนหยัดเพื่ออะไร

คุณต้องการจะไปที่ไหน และทำไหมคุณถึงต้องไปที่นั่น

วิถีชีวิตของคนเราไม่หมือนกัน

วิถีชีวิตของคนเราไม่เหมือนกัน
อย่านำชีวิตเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
เพราะนั่นคือ
การสร้างปมด้อยให้ตัวเอง
ชีวิตใครก็เป็นของคนคนนั้น
ชีวิตคุณก็มีค่าในตัวคุณ
ไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร



ชีวิต....
ถ้าเลือกได้
ทุกคนย่อมอยากได้สิ่งที่ดีที่สุด
ชีวิต....
เลือกเกิดไม่ได้
แต่สามารถเลือกทางเดินในชีวิตได้
เลือกที่จะดี ที่จะเลวได้
เพราะคุณคือ .... เจ้าของชีวิต


ถ้าคุณคิดว่า
คุณมีความทุกข์
ไม่มีใครอีกแล้วที่ทุกข์ยากลำบากเหมือนคุณ
นั่นเป็นความเข้าใจผิดที่สุด
เพราะยังมีคนอีกแสนล้านบนโลก
ที่ทุกข์เหมือนคุณ หรือมากกว่าคุณอีก
คนเราต่างก็มีความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น
ทุกข์คนละอย่าง ทุกข์คนละเรื่อง
เพราะโลกมนุษย์...
ไม่มีใครที่สมบูรณ์ไปหมดทุกคน

ถ้าสี่ปีที่นี้ไม่มีอะไร

ถ้าสี่ปีที่นี้ไม่มีอะไร
ยังลอยมาลอยไป ในโลกกว้าง
เราคือใครก็ไม่รู้ไม่แคลงตลาง
ไม่รู้จักแม้จักวางตัวอย่างไร
ถ้าเช่นนั้น
ชีวิตเธอเป็นโมฆะ ปริญญาคือขยะ คือหยากไย่
คือทางผ่านให้ก้าวมา แล้วก้าวไป
มหาวิทยาลัยคือตึกโตอยู่เต็มเมือง